Od 2011 roku rząd brytyjski rozpoczął dochodzenia dotyczące praktyk Mirror Group Newspapers, co doprowadziło do dwóch głośnych procesów dotyczących hakowania telefonów.
Powodowie [osoby, które wierzą, że ich telefony zostały zhakowane] twierdzą, że dziennikarze Daily Mirror, Sunday Mirror i People Magazine zdobyli szereg prywatnych i poufnych informacji o ich życiu za pomocą nielegalnych środków.
Oskarżenia dotyczą artykułów, które w niektórych przypadkach sięgają ponad 20 lat wstecz.
Pierwszy proces, który odbył się w latach 2013-2015, dotyczył oskarżeń o hakowanie telefonów przez gazety, w tym należących do byłego brytyjskiego premiera Gordona Browna, aktora Jude’a Law i piłkarza Paula Gascoigne’a.
Proces wykazał, że Mirror angażował się w hakowanie telefonów i inne nielegalne działania. Mirror Group Newspapers rozwiązało setki pozwów – w jednym przypadku w 2015 roku zapłaciło osmiu ofiarom 1,25 miliona funtów odszkodowania. MGN zarezerwowało 28 milionów funtów na rozwiązywanie zarzutów dotyczących hakowania.
Firma jednak utrzymuje, że wina nie może być przypisana kierownictwu, ponieważ dziennikarze celowo ukrywali swoje nielegalne działania.
W tym roku odbędzie się przed Sądem Najwyższym siedmiotygodniowy proces w sprawie zarzutów księcia Harry'ego i innych dotyczących hakowania ich telefonów przez dziennikarzy Mirror Group Newspapers (MGN).
Książę Sussex osobiście będzie zeznawał w czerwcu, stając się tym samym pierwszym członkiem rodziny królewskiej we współczesności, który pojawi się w sądzie i zostanie przesłuchiwany.
Proces rozpoczął się od przedstawienia przez prokuraturę dowodów, że były wydawca Mirror, Piers Morgan, był zaangażowany w hakowanie telefonów. Morgan był wcześniej redaktorem News of the World, innej brytyjskiej gazety uwikłanej w skandal z hakowaniem telefonów. Prokuratura argumentowała, że Morgan promował hakowanie telefonów w Mirror i nawet publikował historie oparte na informacjach zdobytych przez hakowanie telefonów.
Uważają oni, że dziennikarze wykorzystali (obecnie zamkniętą) lukę w zabezpieczeniach telefonów komórkowych, która pozwalała im na dostęp do wiadomości głosowych celu. Podsłuchując wiadomości od przyjaciół i członków rodziny, mogli dowiedzieć się czegoś o życiu osób, o których pisali.
Dziennikarze podobno zatrudniali również prywatnych detektywów, aby nakłonić osoby trzecie do ujawnienia poufnych informacji o celach – od szczegółów finansowych po informacje medyczne.
Książę Harry na przykład twierdzi, że istnieją dowody na to, że reporterzy i fotografowie stosowali różnorodne techniki do śledzenia ruchów jego byłej dziewczyny Chelsy Davy.
Powodowie twierdzą, że ich śledzenie nie było uzasadnione interesem publicznym – było to jedynie “postępowanie z cynicznie komercyjnych powodów”.
Obrona natomiast twierdziła, że Morgan nie był zaangażowany w hakowanie telefonów przez Mirror i że wszelkie dowody przeciwne były wyrwane z kontekstu. Argumentowali także, że hakowanie telefonów w Mirror było dziełem kilku buntowniczych reporterów, a nie częścią szerszej kultury nielegalnych działań w gazecie.
Proces przeciwko gazecie Mirror i rządowi brytyjskiemu był kamieniem milowym w brytyjskich wysiłkach na rzecz rozwiązania problemu hakowania telefonów i innych nielegalnych działań w prasie. Przypominał, że nawet potężne organizacje medialne nie stoją ponad prawem i że prywatność i prawa jednostki muszą być respektowane bez względu na ich profil publiczny.
